RAJASTHAN, de staat (of kan ik beter zeggen het ‘land’ aangezien het net zo groot is als Duitsland?!) van de kamelen, de reuzachtige forten, de pittoresque paleizen en natuurlijk de Maharajas. Voor mij persoonlijk was het een reis door een soort van steppe, oftewel een groene woestijn, in combinatie met een sprookje van 1000 en een nacht waar ontzettend vriendelijke mensen in meespelen. Maar ik zal bij het begin beginnen..

Het ging met de trein vanuit Amritsar naar Delhi. In Delhi ging het met de Taxi naar Old-Delhi Railway Station en zoals in 99 van de 100 gevallen had de trein vertraging. Om half drie ’s nachts ging het verder, naar Jaipur. Ik heb nog geen goed moment gevonden om foto's van het treinreizen/de treinen te maken, maar ze zullen er ooit aankomen. Treinreizen in India is een blog voor zichzelf!

Het ging naar Jaipur, 'The Pink City'. De hoofdstad van Rajasthan en toch wel zoals ik het me voorgesteld had, overal vind je mooie poorten en torentjes, allemaal in die oosterse stijl.. De stad zelf is niet echt roze, het is meer de stadsmuren en de oude stad die een of andere (vage) rode kleur heeft waarvan het 'pink' genoemd word. Ik moet wel zeggen dat ze er niet zo goed mee omgaan, met hun mooie gebouwen, veel prachtige bouwwerken lijken bijna inelkaar te storten. Maar goed, that's India.

Na een nachtje ging het alweer treinend verder, naar Bikaner. Daar had ik de eerste keer een beetje pech, was namelijk twee daagjes toch wel erg ziek. Ik bespaar jullie de details en hou het op: backpacker-ziekte-die-heel-vaak-voorkomt-in-india. Ondanks dat ging het wel nog naar Deshnok, naar de Karni-Mata ratten temple (niet echt mijn ding..) waar de legende gaat dat kinderen van een bepaalde Hindoeistische kaste uit debuurt zijn gereincarneerd in ratten.Vandaar dat ze door iedereenop handen gedragenworden. De bezoekersbrengen kokosnoten en zoetwaren mee als offers voor de ratten waardoor het ook geen wonder is datde rattende heilige tempel nooit verlaten!

Na vier daagjes een beetje rustig aan gedaan te hebben ging het verder naar Jodphur, de blauwe stad, die ook echt blauw is! Foto's heb ik niet gemaakt in Jodphur aangezien de treinreis nogal vermoeiend was en we blij waren dat we in Jodphur waren. Na een nachtje ging het dan ook weer verder naar Pushkar, had eigenlijk toch wel wat langer in de blauwe stad willen blijven maar de kamelen riepen! De Camel Fair startte namelijk de 14de, en dan begint het onderhandelen. Ik wist niet echt wat ik me onder die Camel Fair moest voorstellen, wilde er eerst niet eens perse naar toe maar het was echt geweldig!Hoeveel kamelen er nu precies waren, ik weeet het niet, en ik denk dat niemand het precies weet (ik schat tussen de 5.000 en 10.000..), en dan had je ook nog alle paarden (nog eens 5.000) en natuurlijk alle bezoekers, dus het was wel een groot spectacel.

Nu de laatste 3 dagen zijn aangebroken word het steeds touristischer en verdwijnen de handelaren met hun families weer naar hun woonplaats, en ook ik ga verder aangezien het mij te kermis-achtig word en er serieus steeds meer slangenbezweerders rond lopen..

Peter is vandaag terug naar Jaipur gegaan (zal hem wel nog in januari in Nepal/Kathamandu tegenkomen), en ik ga strakjes samen met Kirsty (26, Australie) richting Udaipur. Het Venetie van het oosten.. De meest romantische stad van India, en tevens mijn laatste plaatsje in Rajasthan. Ik ben benieuwd!

Heel veel liefs,
Juli

P.s. De lang verwachte foto van Peter staat in t album van Rajasthan!