Zuid-India; warm, warmer, het warmst!
Ik zeg: ZON, ZEE en STRAND! Jaja, ik ben in Goa en het is er warm, ongeloofelijk! Niet te vergelijken met de winterse temperature die momenteel in Nederland en Duitsland te voelen zijn. Maar aangezien het alweer een tijdje geleden is dat ik mijn laatste blog heb geschreven en ik nu al in Zuid-India ben zal deze blog over het onstane gat gaan!
Herinnerren jullie je nog? Ik was op weg naar Udaipur, de romantische stad van India. En ik moet eerlijk bekennen, dat was ook wel zo. Maar zoals het wel vaker het geval is met bezienswaardigheden of steden die erg geprezen worden, het was er nogal heel erg touristisch. De eerste dagen heb ik van de multiculturele avonden op het gezamelijke balkon genoten, terwlijk de zon langzaam in het meer onderging en het de stad in een geweldig licht zette. Maar na een paar daagjes ging het voor mij richting “pratap country inn”, een paardenranch van een stokoude, half doofe man, een neef van een of andere grooote maharascha. Ik had een kamer in the middle of nowhere, omgeven van 22 geweldige Marwari paarden, kippen, vogels, papegaaien, koeien en natuurlijk waakhonden. De woonkamer van die geode man leek ook meer een museum aangezien er aan de muren een (zelf geschoten) tijger en luipaard hingen en ontzettend veel foto’s met bekende/belangrijke indiase mensen. Het was geweldig om even ‘back in the nature’ te zijn, naar de kleine dorpjes met zwaaiende kindertjes te lopen en natuurlijk om ter paard de heuvels af en op te klimmen. Ookal had ik er graag nog langer willen blijven, het ging weer verder.. Het nadeel aan rondreizen, je moet telkens weer afscheid nemen. Dit keer van de beste stalknechten van de hele wereld. (Jongetjes tussen 7 en 15 die niet naar school gaan..)
Met de bus ging het naar Indore, en na een nachtje (er valt werkelijk niks te zien en niks positiefs over die stad te vertellen..) ging het naar Aurangabad. Ik was weer eens de enige tourist aangezien de meesten naar Mumbai gaan, maar ik dat express heb vermeden. Te groot, te arm/rijk, te duur en aangezien ik NIET in een Bollywood film mee wilde spleen (ja dat kan, krijg je 10 Euro voor en je bent een hele dag bezig ;)) was het voor mij oninterressant.
In Aurangabad aangekomen ging het naar het vreeemdste Youth Hostel ooit! De eigenares was een schat van een vrouw, maar verder was het er wel echt, echt heel, gek. We mochten niet met de nachtwachter praten aangezien het eigenlijk niet de echte nachtwachter was en hij blijkbaar niet zo aardig was? (okeee.. daar slaap je dan in een dorm die gewoon altijd open is?!) Verder liepen er wat muizen of ratten rond, vielen de bedden bijna uitelkaar en kregen alleen sommigen lakens om de geel wordende matrassen mee te bedekken, en als je erna vroeg zeiden ze: “No, not available.” Terwijl ze een kast vol met lakens hadden! Gelukkig kon ik al die dingen met Heather, Don en Aakash delen en hebben we er tranen om kunnen lachen.
Ik ben in mn eentje naar het “Poor Man’s Taj”, oftwel “Mini Taj Mahal” oftwel gewoon een replica in het eigen land, geweest.. Ik vond het hilarisch om te zien en ook weer typisch India. Kan me niet voorstellen dat Frankrijk ergens in een kleiner stadje dan Parijs een kleine Eiffeltoren gaat bouwen, maar goed, in India is alles mogelijk! Dan ging het nog naar de Ajanta Caves, ontzettend indrukwekkend! Tekeningen die al duizende jaren oud zijn en grotten die zo mooi zijn dat je je niet kunt voorstellen hoe men dat ooit heeft kunnen maken. Samen met Don en Heather ging het dan nog naar het Daulantabad Fort, en aangezien we met zn 3en waren heb ik nu ook eens foto’s waar ik op sta! (dacht dat dat wel eens leuk was voor jullie, hihi J) Eigenlijk zouden we daar maar EVENTJES blijven voordat we naar de Elora Caves gingen maar het nam toch wel veel tijd in beslag, of was het misschien het maken van zooooveel foto’s? In een Jeep met 15!!! andere mensen ging het dan naar de Elora Caves waar we tot zonsondergang de hinduistische, buddistische en jain grotten/ tempels bekeken. Het waren er zo veel, en ze zijn stuk voor stuk uniek dat het onmogelijk was om ze allemaal (een stuk of dertig..) te bekijken..
Tja, met de local bus ging het naar Pune en vanuit daar ging het met de ‘nachttrein’, hij vertrok om half 5 in de namiddag naar Goa. Ik vind treinen in India echt geweldig.. en aangezien ik altijd de goedkoopste klasse pak (SLEEPER) komt het voor dat ik de enigste tourist in die coupe ben. Ik werd al gevraagd wat er gebeurd was dat ik in die klasse zit, maar ik heb ook al uren kaarten zitten spelen, de diepgaanste gesprekken gehad en emailadressen gewisseld. En gisteren heb ik zelfs een vriendschapsbandje gekregen van een Indiase vrouw. Ik zeg in een woord; geweldig!
Zo, genoeg geschreven en verteld.. Ik kan op de een of andere manier geen foto's toevoegen in het verhaal. Maar er staan genoeg foto's in het nieuwe album met commentaar!
Liiiiefs,
Juli
Reacties
Reacties
Jule!
ik heb nog op geen verhaal reageerd, maar wat een mooie reis! en dan al die foto's net een sprookje en jij doet er aan mee wow!
hoop dat de rest van je reis hetzelfde mag zijn en ik ben benieuwd naar je nieuwe blog.
kusss van Hanna
zooow zo te zien heb je nog geen moment stil kunnen blijven zitten on your trip :)
na iig mooie verhalen/foto's, en blijf ze vooral schrijven (die verhalen)
groetjes bas
P.s. kun je niet wat warmte naar ons toe sturen, ut is nu lokaal -7 (BRRRR freezing cold:P)
Juli,
Weer een geweldig verhaal en ook nog eens hilarisch :P
En nu ga ik je foto's bekijken (met jou erbij!!).
Liefs x
WOW WAT BEN JE VERANDERD!!! Nee okee, eigenlijk herken ik je op alle foto's nog gewoon terug, zou alleen erg grappig zijn geweest als je opeens een of ander Indisch kapsel had aangemeten (wat ik natuurlijk niet echt had verwacht van je). Ik vind het heel leuk om zo over je avonturen te kunnen lezen aangezien het nu toch allemaal duidelijker wordt wat je precies hebt gedaan! Als je het aan mij persoonlijk vertelt (via bijv. Skype), is het natuurlijk ook heel leuk maar vaak wel korter! Lijkt me wel heel moeilijk om steeds afscheid te moeten nemen van iedereen, volgens mij zou ik dat niet kunnen... Geniet van het heerlijke weer daar terwijl wij hier allemaal dood liggen te gaan van de kou (het is pas november, ik vrees al voor februari). Als je nu echt te lang in de zon blijft, herken ik je straks misschien echt wel niet meer terug hihi!
Heel veel liefs, Nadine
Jule, wat heb ik gemist, ik heb al je blogs gelezen, maar opeens zijn er nieuwe mensen die ons niet geïntroduceerd zijn! Of lees ik te snel?
Maar echt leuk om je verhalen te lezen, jammer dat er geen foto's meer bij kunnen, maar die bekijk ik zo. Vraag me wel af wat er is gebeurd in Indore dat er niks positiefs over te vertellen valt. :P Of echt gewoon helemáál niks, haha?
Liefs, Louise
Nederland: koud, kouder, het vriest!!!!!
(Volgende keer doe ik weer een fatsoenlijke reactie :p)
hallo Jule, volgens mij heb je zelfs nog geen tijd om de reacties te lezen. Je reisverslag is ieder keer geweldig om te lezen met mooie foto's. Maar het mooiste zie jij en zit dalijk opgeslagen in die hersenpan van je. Daar kun je de rest van je leven met een goed gevoel op terugkijken. Geniet ervan en wees voorzichtig want ik wil je wel heelhuids terugzien. Groet en tot volgende keer
Heey Jule,
Ik ben weer even bij met je blog's te lezen en foto's te bekijken. Echt heel leuk!
Groetjes Peter en Syl
Juli!
Zal ik dan ook even officieel laten weten dat ik je verhaal gelezen heb. En het is fantastisch!!!
Veel plezier in Goa en met je moeder!!!
Groetjes uit het koude Nederland (met sneeuw...),
Tom
Beste Jule,
Na het horen dat je ziek was geweest ben ik zeer blij te lezen dat het weer beter met je gaat. Het is goed om te weten dat je met heel veel plezier verder gaat met je reis door Azië en je leven. En dat je ons mee laat genieten door het schrijven van de prachtige verhalen en het plaatsen van de foto's.
groetjes,
Hallo Jule,
die deutsche Übersetzung ist schon recht schwierig zu verstehen. Einiges klappt,...Die schönen Fotos hingegen entschädigen dafür! Hier sind Minusgrade, da werd ich ja richtig neidisch dich in kurzen Hosen zu sehen!
Jule, lass es dir gutgehen, freust dich sicherlich auf deinen Besuch nächste Woche! Euch eine gute Zeit, Renate
Liebe Jule, was einem so alles passieren kann. Wie hattest du erst vor kurzem geschrieben: Hier sind Traum und Albtraum nah beieinander. Heute morgen rief Mama an und sagte, dass sich doch das meiste wieder zu Guten wendet. Schade, schade für die vielen schönen Fotos, die nun verloren sind. Hauptsache, du bist (bald) wieder ganz die Alte (natürlich blutjunge).
Schön, dass Mama dich bald besucht. Euch beiden eine schöne und sorgenfreie Zeit. Wir denken oft an dich.
Gerti und Willibert
Ha die jule, kweet lang geleden dat ik een berichtje achter liet haha :P heb het vrij druk gehad met stage enz ^^ wederom vind ik dat je lef hebt :P zoveel plaatsten zoveel verschillende mensen en dan zoon lol hebben. op de foto's zie ik prachtige plekken waar menig mens jaloers op is en jij bent dr geweest :) ben toch wel blij dat je reis maatjes tegen komt en daarmee stukjes verder gaat! ben je niet helemaal alleen eh :P persoonlijk lijkt mij dat heel eng maargoed. dit overnachting in dat huisje met al die beesies zul je wel super gevonden hebben eh :P en al helemaal die paarden :P maar goed.
hier is het niet echt spannend haha nederland eh. t einige spannende hier is het staan op het perron en hopen dat je trein uberhaupt komt opdagen :P verder is het nog steeds wit buiten. en jij hebt een lekkere zon :O stuur hem eens hier naartoe.
Misschien een domme vraag maar vieren ze daar ook kerst xD? lijkt mij wel leuk te horen hoe je die tijd doorbrengt. ik zou om een adres vragen voor een kaartj xD maar dat gaat niet echt eh. ik zie op de kaart dat je al een flink stuk hebt gerezen. nou nog minimaal de helft erbij eh ahahah.
Goed,
Have fun and be safe!
Jroesjes Robjuh
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}