Everything is gonna be alright..
Wat is het toch moeilijk om deze blog te schrijven, twee dagen geleden had ik jullie verhalen verteld over hoe mooi Goa niet wel was. Hoe moeilijk het is om met de scooter je weg te banen door het indiase verkeerchaos, en hoe heerlijk is het is om in te zon te liggen terwijl je naar de zee luisterd. Maar het komt altijd anders dan je denkt.
Het leek een heel normale dag te worden.. ‘s Morgens had ik mijn treinticket naar Bangalore geboekt, daarna ben ik nog naar een kaap gereden en de rest van de dag lag ik bij mijn favoriete strandtent in de zon. Rond een uur of vijf belde ik de man van de scooter dat hij zijn scooter kon komen ophalen. Dat ging niet, dan maar twee uurtjes later. Dus ging ik nog een ijsje met de scooter halen en maakte ik daar gebruik van het internet. De man van de scooter belde weer en hij kwam de scooter bij de ijssalon halen. Ik had hem 4000 rupees als borg gegeven en hij vroeg me of ik die nu terugwilde hebben!? Natuurlijk, ik gaf immers ook de scooter terug. Binnen een minuut was hij naar de ATM gegaan, had ik mijn geld terug en hij zijn scooter.
Ik maakte mijn uurtje bij het internetcafe af en wist niet zo goed wat ik zou moeten doen. Honger had ik nog niet, en ik zag verder ook geen bekenden. Ik overwoog Victor (39, zweed) te bellen waar
hij was, aangezien we in hetzelfde guest house verblijven maar liet het toch maar achterwege. Ik besloot terug te gaan lopen naar Santimano's Cottage..
Vanuit het ‘centrum' van Colva was het ongeveer tien tot vijftien minuten lopen maar het was wel het goedkoopste guest house wat ik kon vinden. En ookal wordt het al rond zes uur donker in India
voelde ik me er nog geen moment onveilig.
Ik was nog geen honderd meter van mijn guest housje vandaan toen er van achteren een scooter met twee mannen aankwam, ik heb ze niet gehoord en ook niet gezien.Ze roofden mijn tas. Ik schreeuwde
mijn longen uit het lijf en rende er natuurlijk achterna maar ik maakte geen schijn van kans. Er waren verder geen andere mensen op dat stuk weg, en daar staan ook amper huizen. Hetwas wel een
hoofdstraat naar de tweelodges maar ertussen zijn stukken waar gewoon niks is.. Doordat het aldonker was kon ik noch de mannen, noch het kenteken van de scooter herkennen.
De eigenaarvant guest house belde meteen de politie, en hetging dan ook naar het politiebureau in Colva om aangifte tegen onbekend te doen. In eerste instantie was ik geschokt, boos en verdrietig
maar ik was vooral bang. Ik was zo ontzettend bang dat ze terug zouden komen dat Victor op een matras op de grond in mijn kamer heeft geslapen. Maar ondanks mijn 'bewaker'; slapen kon ik toch niet.
Steeds weer kwamen de beelden in mijn hoofd en vroeg ik me af, wat als ik nou dit en zus of zo gedaan had. Hadden ze me in de gate gehouden? Zagen ze dat ik 4000 in mn tas deed? Heeft de man van de
scooter er iets mee te maken? Of was het puur pech, en wasik gewoon op het foute tijdstip op de foute plaats?
De dag ernamoest ik naar de hoofdstad van Goa, Panaji. Bij de duitse ambassade heb ik een nieuw paspoort aangevraagd, nieuwe paspoortfoto's laten maken en natuurlijk heel veel dingen ingevuld. Maar
niet alleen mijn paspoort is weg, ook omgerekend 100 Euro, mijn bankpasje, mijn Camera met een extra lens en AL mijnfoto's.. Daarnaast nog mijn treinticket waarmee ik diezelfde dag nog naar
Bangalore wilde gaan. Hoe het kon dat het allemaal in een tas zat? Normaal draag ik mijn paspoort, mijn bankpasje, het grootste deel van mijn geld en mijn volle SD kaartje in een buiktasje, onder
mijn kleren. Maar omdat ik de borg van de scooter terugkreeg en mijn paspoort bij het interntetten moest laten zien, had ik het buiktasje los en open gemaakt, het geld/paspoort er weer in gedaan en
in de ‘hoofdtas' gedaan. Super super super stom natuurlijk. Net zo stom dat ik mijn foto's niet al eerder op een cd/dvd heb laten branden. Maar nee, dat wilde ik doen als mijn moeder me voor drie
weken zou komen opzoeken, zodat ik het haar dan ook meteen mee kon geven.
Vanmorgen ben ik dan ook na derttien uurangst hebbenin Bangalore aangekomen. Ikvond hetheel eng om met de trein te gaan aangezien hun mijn ticket hadden en dus wisten in welke coupe ik zat, en welk
bed ik had..Ik hebde nachtmet een zaklamp in mijn rechterhand en een zakmes in mijn linkerhand (natuurlijk wel in mijn slaapzak) overleefd. Niemand heeft me lastig gevallen, en langzaam besef ik
dat ze echt alleen maar het geld wilden hebben..
Ik kan mezelf nu wel verwijten blijven maken, en denken als ik nou maar dat gegaan had of dit gedaan had. Ik zal toch echt van mijn fouten moeten leren.En ik ben natuurlijk heel blij dat er verder
niks met mij gebeurd is. Voor hetzelfde hadden ze weet ik niet wat met me gedaan. Mijn vader heeft binnen no time een tweede handse camera gekocht die ik voor mijn verjaardag/kerst krijg en die
mijn moeder me mee neemt, mijn nieuwe paspoort kan ik in een weekje in Panaji ophalen en van een duitse koppel kon ik geld lenen om de dagen in Bangalore te overleven. Ik heb nog steeds een deel
van de foto's op mijn blog en op facebook staan (al denk ik niet dat de kwaliteit goed genoeg is om ze te printen..)En verder ben ik natuurlijk ontzettend blij ik mijn moeder morgen vroeg van 't
vliegveld kan ophalen!
Everything is gonna be alright..
Heel veel liefs,
Jule
Reacties
Reacties
Woow, Juli, wat een verhaal...
ik zat je blog met wijdgesperde ogen en een stijve rug te lezen na je eerste zin wat al 'onheilspellend' klonk.
Echt super super super vervelend (moet netjes zijn qua woordkeuze) dat je beroofd bent en de belangrijke dingen kwijt bent, maar zoals je zelf al zei, het is het belangrijkste dat er met jou zelf 'niks' gebeurd/aan de hand is en die 2 mannen alleen op je geld/waardevolle spullen uit zijn, 'gelukkig'. Ik snap dat je natuurlijk ontzettend bent geschrokken.. Vind het ook goed dat je zo voorzichtig was in de trein naar Bangalore! Arme juli.. hoe dan ook: take care!
Liefs, Limmie
Jule wat erg. Je moet wel heel erg geschrokken zijn ja. Maar gelukkig is met jou wel alles goed. Hopelijk kan je nog een beetje van je reis genieten, want wat je tot nu toe hebt gedaan klinkt erg bijzonder allemaal. Laat het niet verpest worden en geniet ervan!
Liefs Merel
Oh Jule, dat meen je niet... Wat een stom gedoe! Gelukkig denk je nu wel dat het 'gewoon' toeval was. Maar ik kan me voorstellen in wat voor angst je hebt gezeten! :s hopelijk is dit de laatste en enige keer dat zoiets gebeurd, maar super super super jammer van je foto's natuurlijk :( maar niks meer aan te doen. Richt je op de rest van je reis!! Succes meisje! xxx
Juli, ik vind het echt zo erg voor je! Ik hoop echt dat je je al een stukje beter voelt, je bent nu gelukkig ergens anders en je moeder zal nu ook weer heel snel komen! Ik ben heel erg blij dat jou verder niks is aangedaan en hoop dat je dit echt nooit meer hoeft mee te maken! Probeer vooral weer te genieten van de mooie dingen die gaan komen! Heel veel liefs, Nadine
En die mensen die je beroofd hebben, hebben nu HEEL HEEL HEEL SLECHT KARMA!!!
Ah, Jule, wat jammer dat zoiets een schaduw moet werpen over je leuke reis, maar ik ben ontzettend blij dat er met jou niks aan de hand is! Ik hoop dat je dit niet nog eens overkomt (zal ook wel niet) en dat de rest van de reis gewoon mooi en goed gaat! :(
xx
Nach so vielen schönen Geschichten jetzt dieser Bericht.... naja, es kommen jetzt sicher wieder positive Erzählungen von dir, da bin ich mir sicher. Und in 2 Wochen kannst du dieses Erlebnis dann aus dem Blog und aus dem Gedächtnis löschen !
Alles Gute und ganz viel Spaß weiterhin auf deiner Reise, Jule !
Liebe Grüße aus Herzogenrath,
Bert, Deanna, Lonneke & Yule
Wat een kl**tz*kk*n zijn het toch! Blij dat alles weer goed is nu! Jammer dat dat had moeten gebeuren, maar hopelijk blijft dat het enige ongeluk wat je krijgt op je sjieke reis! ;)
She moves it in her own way..
Jule, Du wirst Deinen Weg gehen auch nach diesem Scheißtag. Du hast ja noch sooooooooooo viel vor Dir! Laß Dir den Spaß nicht nehmen.
KEEP ON
Papa
hey Jule, wat een ervaring zeg! wel fijn dat je moeder er morgen is, om dit ff met je te delen.
Gelukkig dat er niets met jou gebeurd is dat zou nog veel erger geweest zijn, de andere dingen zijn maar aardse dingen, en die kun je vervangen. Piekeren neemt de zorgen voor morgen niet weg,
maar wel de kracht van vandaag.
Vraag (vaker) Aartsengel Michael voor bescherming en dat alles goed gaat dat voelt goed en helpt je deze ervaring een plaats te geven in je leven, en los te laten.
Wat er ook in je hoofd is, vergeet het;
Wat er ook in je hand is, geef het;
Wat er ook op je pad komt, zie het onder ogen!
Ik wens je nog heel veel mooie ervaringen en blijf blij met wat je hebt en geniet het moment.
Liebe Jule,
wie überaus erleichternd, dass Du dieses Horrorerlebnis einigermaßen heil überstanden hast. Kann ich mir gut vorstellen, dass Du daraus jetzt gelernt hast. Ich wünsche Dir, dass Du trotz aller verständlichen Ängste, deine Reise weiter geniessen kannst.
Auf jeden Fall hast Du schon einiges erlebt, was Du dann mal als Oma Deinen Enkeln erzählen kannst....
Bestimmt wird Dich der Besuch deiner Mutter erstmal trösten und ablenken.
Halt die Ohren steif!
Liebe Grüße
Uli
Hallo Jule,
was für unangenehmes Erlebnis! Kann mir gut vorstellen, dass du mächtig Angst hattest! ein Glück das dir nichts passiert ist. Schade um die schönen Fotos, aber du hast sie erlebt und die bleiben - ein Leben lang!
Ich wünsche dir weiterhin alles Liebe und Gute und viele schöne gemeinsame Tage und Erlebnisse gemeinsam mit Mama!!!
Pass gut auf dich auf!
Renate
Ben geschrokken bij het lezen van deze blog,
het belangerijkste is dat je zelf niets hebt,
geniet van het samen zijn met je moeder,
nog heel veel plezier en toch heel goed opletten,
Ankie
Oh, Jule, ik schrok me kapot! Jij met een zakmes in de trein... oh my god.. Gelukkig ben je ongedeerd gebleven en zoals je net al mailde: Everything is gonna be alright, indeed!
Heb je alleen van je camera iets gehoord of van je ID-kaart enzo ook al?
Heel veel sterkte en vooral veel plezier op je reis! Want wat er ook gebeurt...
En zorg ervoor dat je moeder aan haar hart denkt als ze al die mooie dingen straks ziet!
Groetjes,
Tom
ik schrik me dus echt helemaal dood van deze blog! Ik was net met nadine aan het skypen en toen vertelde ze dit, want ik had hem nog niet gelezen. Echt supererg :O maar als ik het goed begrijp heb je je camera wel nog teruggekregen he, tenminste die was weer afgegeven. Pff maar ik denk echt dat het gewoon ongeluk is geweest en dat ze alleen op geld uit waren. Had iedere toerist kunnen gebeuren. Je moet maar zo denken de kans dat dit 2x gebeurd is heeel klein lijkt me en ze hebben jou tenminste niks aangedaan! Probeer het gewoon te vergeten en ga vooral gewoon verder met je reis, en inderdaad everything is gonna be allright! (:
Beste Jule,
Ik hoop dat de hulp die je na deze nare ervaring gekregen hebt en het bezoek van je moeder. Je het vertrouwen terug zullen geven. De moed om vooruit te kijken en de kracht om niet steeds over je schouder naar achteren te willen kijken.
Groetjes, manfred.
Hee Jule,
iedereen blijft heel netjes op de site hier, maar ik kan alleen maar denken: Wat een MEGAidioten! Zoals Nadine al zei, die dieven hebben nu een zeeeeeer slecht karma. Ik weet zeker dat je je door deze gebeurtenis niet uit het veld laat slaan, en natuurlijk blijf je denken: Wat als ik dit of dat had gedaan.. Dat kan nu niet meer, het is gebeurd. Misschien een stomme gedachte, maar als je alleen een heuptasje bij je had gedragen hadden ze je misschien wel aangevallen om zo aan het geld te komen.. Dat is gelukkig niet gebeurd! Ik vind je in ieder geval heel dapper, dat je gewoon nog in de trein bent gestapt om verder te reizen!
Om je vanuit het koude Limburg een hart onder de riem te steken en extra te ondersteunen, krijg je van mij als kerstacadeautje fotoruimte cadeau, 100 extra foto's. Zodat je de foto's die je nu maakt metéén op het net kan plaatsen, zodat je die in ieder geval niet meer kwijt raakt :) Als het goed is staat de bevestiging hiervan nu in je mailbox.
Ik denk aan je!
Liefs, Simone
Hallo Jule. Hoop dat je inmiddels weer bekomen bent van de schrik. Je moeder is inmiddels aangekomen denk ik. Geniet van de momenten samen en veel plezier in Hampi. Groeten: Willem
Hallo Jule,
sh.. happends,
je hebt er zelf in ieder geval niets (lichamelijks) aan overgehouden Mentaal moet je dit verwerken maar een sterke meid als jij zal dit zeker lukken. Geniet met het samenzijn met je moeder en ik wens jullie nu al heel fijne feestdagen.
Hee
Wat vervelend. Tis ondertusse al een tijd geleden, hoop dat t nu beter gaat met je!
xx
Hee Jule!
Ik heb jou een e-mail gestuurd, heb je die gekregen?
XX
Jeetje Jule wat een verhaal....... wat zul je geschrokken zijn. Maar wat goed dat je moeder al zo snel zou komen. Ik hoop dat deze nare ervaring niet al te lang zal blijven hangen...behalve dan dat je er van geleerd hebt......:) Maar mensen moeten gewoon van andermans spullen afblijven. Lieve Jule ik wens je heel veel plezier samen met je moeder de komende weken.
Liebe Jule,
gibt´s in Indien eigentlich auch Streifenhörnchen? Egal ich schick Dir einfach drei rüber http://www.youtube.com/watch?v=wFh-rX_Sfhs&feature=more_related
HAPPY BIRTHDAY zum 19. Geburtstag! Ich wünsche Dir alles Liebe sowie einen wunderschönen Geburtstag in Kerala (ich hoffe, dass Du gut dort angekommen bist).
Papa
Hallo Jule,
ich wünsche dir alles Liebe und Gute zu deinem Geburtstag! Hoch sollst du leben!!!
Mach dir gemeinsam mit Mama einen tollen Tag!!!
Liebe Grüße, auch an Mama
Renate
Happy birthday liebe Jule…. (“_“)
Zum 19 ten wünschen
Uschi und Felix ,Tanja, Axel, Timo, Vivienne, und Nicole.
Viel Glück, einen besonders schönen Tag mit viel Spass und Freude.
Genieße heute Deinen Ehrentag,
freu dich auf alles was da noch kommen mag.
And : wen the live is very hard
take it easy bleibe smart.
Gruß an Mama.
felusch
Hallo Jule. Proficiat met je verjaardag. Hopelijk heb je een leuke verjaardag gehad samen met je moeder. Geniet maar lekker daar. Hier zijn we ingesneeuwd. Groeten: Gerard/Willem
Hoi Julschen!
Terwijl wij hier onze buikjes rond zitten te eten tijdens alle feestdagen, maak jij de meest avontuurlijke dingen mee!
Weet je nog dat ik het vroeger eng vond wanneer j in je eentje naar Aken ging? Dat ik je alerlei "wijze raad"gaf? Maar jhij deed het gewoon! Het zat dus allemaal al heel lang in je bloed.
Behalve de prachtige dingen die je beschrijft vond ik het verhaal van de tassenroof erg beangstigend, maar jou kennende ben je daar al helemaal niet meer mee bezig...
Ik wens je alle goeds, en een behouden thuiskomst waneer je avontuur ten einde is!
Veel liefs! (ook voor Andrea!)
van je (ouwe) juf!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}